گاهی به مقالاتی برمی خوریم که در چندین صفحه تقسیم شده اند. خواندن ، save کردن و پرینت گرفتن چنین مقالاتی مشکل است ، آیا راهی برای تسهیل کار وجود ندارد؟
گاهی راهی وجود دارد. البته ابتدا باید گفت هدف طراحان از تقسیم یک مقاله واحد در چندین صفحه ، قرار دادن تبلیغات زیاد در هر صفحه است که خواننده مجبور باشد تمام آنها را بخواند. گاهی در صفحه اول و عموما در صفحه آخر این مقالات کلیدی وجود دارد به نام printer friendly یا عبارات مشابه، با زدن این کلید تمامی مقاله در یک صفحه ظاهر می شود و می توانید آن را به راحتی پرینت بگیرید یا save کنید. بنابراین در برخورد با چنین مقالاتی ابتدا به صفحه اول و صفحه آخر مراجعه کنید و ببینید آیا چنین کلیدی وجود دارد یا نه، اگر وجود نداشت که مجبورید یکی یکی صفحات مقاله را دانلود کرده و آنها را بخوانید و saveکنید یا پرینت بگیرید.
ولادت با سعادت تنها منجی عالم حضرت مهدی بقیه الله را به تمام هموطنان و دوست داران و منتظران حضرت صاحب زمان تبریک و تهنیت عرض می کنم .
به امید آن که فردا ظهور کند .
یکی از نخستین سوالاتی که در ذهن هر کاربری که به تازگی نام گنو/لینوکس به گوشش خورده است، مطرح می‌شود، این است که خوب گنو/لینوکس چه تفاوتی با ویندوز دارد؟
لینوکس چیست؟
لینوکس به خودی خود، یک هسته (Kernel) است. هسته، بخش اصلی سیستم‌عامل را تشکیل می‌دهد که کار آن کنترل داده‌ها، مدیریت حافظه، سخت‌افزار، ورود و خروج داده‌ها و تمامی موارد اصلی سیستم‌عامل می‌باشد. همانطور که گفتم، لینوکس به خودی خود سیستم‌عامل به شمار نمی‌رود، بلکه با استفاده از ابزارهایی که پروژه گنو (GNU) برای آن تولید کرده است، تبدیل به یک سیستم‌عامل کامل می‌شود (به همین دلیل است که لینوکس را معمولا گنو/گنو/لینوکس یا GNU/Linux می‌نامند) و با اضافه کردن سایر نرم‌افزارهای بازمتن به آن، می‌توان از آن در موارد متعددی مانند سرویس‌دهنده‌ها، ایستگاه‌های کاری، کامپیوترهای روی‌میزی، ابر رایانه‌ها، ابزارهای صنعتی و پزشکی که دارای سیستم‌های درونه‌ای (Embedded) می‌باشند و... استفاده کرد.
از نظر فنی، گنو/لینوکس را می‌توان نمونه بازمتن و آزاد سیستم‌عامل‌های خانواده یونیکس نامید. زیرا بر اساس استاندارد POSIX پیاده سازی شده و کاملا با آن سازگار است. بنابراین گنو/لینوکس را می‌توان نواده سیستم‌عامل پرسابقه و مستحکم یونیکس دانست که البته خواص خوب آنرا نیز به ارث برده است. اکنون تفاوت‌های اصلی گنو/لینوکس و ویندوز را با هم می‌شماریم:
گنو/لینوکس : سیستم‌عامل آزاد
گنو/لینوکس یک سیستم عامل آزاد و بازمتن است. کد منبع آن در اختیار همگان قرار دارد و همه می‌توانند در کدهای آن تغییر ایجاد کرده و بنا به نیازشان استفاده کنند. آزاد و در دسترس بودن کدهای منبع سبب می‌شود تا بتوانید از طرز کارکرد دقیق سیستم‌عامل مطلع شوید. شما بسیاری از توزیع‌های گنو/لینوکس را می‌توانید به هر تعداد کپی کرده و بین دوستانتان پخش کنید. در سمت مقابل، ویندوز یک سیستم‌عامل اختصاصی است که کد منبع آن سری نگهداشته شده و برای همگان در دسترس نیست. شما نمی‌توانید بفهمید که واقعا در زیر سیستم‌عامل ویندوزتان چه می‌گذرد؟ آیا یک برنامه جاسوسی در آن پنهان نشده است؟ بعید نیست. سیستم عامل ویندوز رایگان نبوده و شما نمی‌توانید آنرا کپی کرده و پخش کنید. در صورت این کار شما خلاف‌کار هستید و جریمه و مجازات خواهید شد. (فعلا نه در ایران ولی در ۴-۶ سال آینده بله)
گنو/لینوکس را به هواپیمایی تشبیه کرده‌اند که هر قسمت از انرا در جایی ساخته‌اند. گنو/لینوکس واقعا محصول کشور خاصی نیست. تعداد زیادی از مردم در سرتاسر جهان در حال کار بر روی بخش‌های مختلف آن و توسعه آن هستند. تعداد برنامه نویسانی که روی بخش‌های مختلف سیستم‌عامل گنو/لینوکس کار می‌کنند، به حدود ۴۰۰ هزار نفر می‌رسد، تفاوت کیفیت کار را مشخص می‌کند.
شما با سیستم‌عامل گنو/لینوکس آزاد هستید. لازم ندارید تا از نرم‌افزارهای اختصاصی استفاده کنید و تحت انقیاد آنها در آیید.
گنو/لینوکس : سرعت، قدرت، پایداری
همانطور که گفتم، گنو/لینوکس نواده سیستم‌عامل یونیکس است. بنابراین ساختار کلی این سیستم‌عامل کاملا با ویندوز متفاوت است. این به این معنی است که مثلا شما نخواهید توانست برنامه‌هایی که در ویندوز دارید، روی گنو/لینوکس اجرا نمایید (البته راه‌هایی وجود دارد – شبیه سازها - ولی در حالت عادی خیر). یکی از خواص اصلی سیستم‌عامل‌های خانواده یونیکس، پایداری و استقامت بسیار بالای آنهاست. این سیستم‌عامل‌ها به این راحتی‌ها خراب نشده و به ندرت نیاز به بوت مجدد پیدا می‌کنند. گنو/لینوکس‌هایی وجود دارند که شما می‌توانید سالها بدون نیاز به بوت، از آنها استفاده نمایید. در سمت مقابل، حتی جدیدترین و پایدارترین سیستم‌های ویندوز نیز اندازه گنو/لینوکس پایدار نیستند. برای بکارگیری سیستم‌های ویندوز به عنوان سرویس دهنده به حافظه و پردازنده‌های قویتری نیاز دارید و مطمئن باشید اگر هر چند روز آنرا بوت نکنید، از کار خواهد افتاد! معمولا سیستم‌عامل گنو/لینوکس به راحتی خراب نمی‌شود و برعکس ویندوز مجبور نیستید تا آنرا هر چندماه یکبار مجددا نصب کنید. حتی برخی از انواع گنو/لینوکس به نصب «یکبار برای تمامی عمر» مشهور هستند. این گونه سیستم‌ها را می‌توانید حین کار و حتی بدون بوت، به نسخه‌های جدیدتر ارتقا دهید.
گنو/لینوکس : امنیت، امنیت، امنیت
امروزه در دنیایی متکی بر فناوری اطلاعات زندگی می‌کنیم که هر لحظه به خطر افتادن جریان اطلاعات منجر به بروز خسارت‌های تجاری جبران ناپذیری خواهد شد. امروزه همه به دنبال یک سکوی (Platform) امن‌تر برای اجرای برنامه‌های کاربردی و سروی‌دهنده‌ها هستند. با اینکه مبحث امنیت یک مقوله نسبی است، گنو/لینوکس حرفهای زیادی برای گفتن در سمت امنیت دارد. بسیاری از قابلیت‌های امنیتی که در ویندوز وجود ندارند و یا فقط با اضافه کردن نرم‌افزارهای اضافی قابل دسترسی می‌باشند، بطور درونی و پیش‌گزیده در گنو/لینوکس پیاده سازی شده‌اند. گنو/لینوکس از ابتدا برای محیط‌های شبکه‌ای و چند کاربره طراحی شده است و همین باعث رعایت مسائل امنیتی از ابتدا در ان شده است، درحالی که ویندوز اینگونه نبوده و درحال حاضر نیز از نظر امنیتی دارای نقاط ضعف فراوانی است. مثلا یک برنامه مخرب با استفاده از همین ضعف‌های امنیتی می‌تواند کل سیستم‌عامل را نابود کند، ولی در صورتی که مورد مشابهی در گنو/لینوکس وجود داشته باشد، حداکثر به دایرکتوری خانگی کاربر اجرا کننده آسیب خواهد رسید، نه کل سیستم‌عامل.
اینطور نیست که گنو/لینوکس فاقد هر گونه اشکال امنیتی باشد، خیر، ولی باز بودن کد منبع آن باعث می‌شود تا بسیاری از اشکالات امنیتی پیش از ایجاد خسارت و در مراحل توسعه و برنامه نویسی برنامه بر ملا شده و رفع شوند. در صورتی که اشکالی نیز در برنامه‌های منتشر شده یافت شود، بدلیل موجود بودن کد منبع سریعا برطرف می‌گردد. در صورتی که در سیستم عامل ویندوز شما باید منتظر مایکروسافت بمانید و بمانید و بمانید (مثلا هم اکنون ۲۱ اشکال امنیتی در مرورگر IE وجود دارد که مایکروسافت هنوز هیچ وصله‌ای برای آن ارائه نداده است). سیستم‌عامل ویندوز دارای اشکالات امنیتی بسیاری است که به راحتی هم کشف نمی‌شوند و هنگامی کشف می‌شوند که خسارات جبران ناپذیری در اثر حمله از طریق آن ضعف‌های امنیتی رخ دهد که امثال آنرا شاهد هستیم. در دنیای امنیت ضرب المثلی وجود دارد که امنیت با مخفی کاری حاصل نمی‌شود.
می‌توان ادعا کرد که تقریبا هیچ ویروسی برای گنو/لینوکس وجود ندارد و این درحالی است که سالیانه بیش از ۱۰۰۰ ویروس و کرم مختلف برای سیستم‌عامل ویندوز ایجاد می‌شود. این بخاطر عدم گسترده بودن گنو/لینوکس نیست (حدود ۷۰ درصد از سایت‌های وب در جهان بر روی سیستم‌عامل‌های خانواده یونیکس و گنو/لینوکس و سرویس‌دهنده وب آپاچی درحال اجرا هستند) بلکه بدلیل وجود حفره‌های امنیتی متعدد ویندوز و سیاست انحصار گرایی مایکروسافت است. یعنی چه؟ مایکروسافت طوری رفتار و سیاست گذاری کرده است که مشتریان خود را تنها به محصولات خودش عادت دهد. بسیاری از کاربران ویندوز از اینترنت اکسپلورر و آتلوک برای مرور وب و پست الکترونیک استفاده می‌کنند. من به عنوان یک ویروس نویس، می‌دانم که اگر ویروسی را برای کاربران ویندوز بنویسم، بر روی کامپیوترهای ۹۰ درصد آنها اثر خواهد کرد. چون اکثرا از IE و Outlook استفاده می‌کنند. ولی در گنو/لینوکس چطور؟ در گنو/لینوکس شما طیف وسیعی از انتخاب و عدم اجبار دارید. من از مرورگر موزیلا استفاده میکنم. دوستی دارم که Konqueror را ترجیح می‌دهد. دیگری از Opera استفاده می‌کند. من از Kmail استفاده میکنم. دوستم از Evolution، دیگری از Pine و بعدی از Mutt و برادرم هم از Mozilla Mail. من فقط می‌توانم برای یکی از اینها ویروس بنویسم چون روی بقیه کار نخواهد کرد و عملا میزان اثر آن انداک خواهد بود. ضمنا هیچیک از ویروس‌هایی که برای ویندوز نوشته شده‌اند، بر روی گنو/لینوکس کار نمی‌کنند.
گنو/لینوکس : تعدد سکوهای اجرایی
گنو/لینوکس برخلاف ویندوز بر روی تعداد زیادی از سکوهای مختلف سخت‌افزاری اجرا می‌شود و شما حتی قادرید آنرا برای کار بر روی سکوی مورد نظرتان تغییر دهید. این قابلیت، گنو/لینوکس را برای بکارگیری در سخت‌افزارهای درونه‌ای (Embedded) بسیار مناسب می‌سازد. هسته 2.6 گنو/لینوکس این امکان را فراهم می‌سازد تا گنو/لینوکس را بر روی دستگاه‌های بسیار کوچک و یا ابر رایانه‌های بسیار بزرگ اجرا نمایید.
گنو/لینوکس : گسترده‌ترین تنوع در کاربرد
گنو/لینوکس را می‌توانید برای انجام وظایف بسیار متعددی بکار بگیرید. از دستگاه چک کردن اتصالات شبکه، دیوار آتش، مسیریاب (Router) شبکه، سرویس‌دهنده‌های مختلف مانند وب، بانک اطلاعاتی، فایل، چاپ و...، میزهای کار (Desktop)، ایستگاه‌های کاری (Workstations) و... سیستم‌عامل گنو/لینوکس حتی این امکان را دارد که از آن بتوان به صورت یک سیستم زنده و پرتابل استفاده کرد. به این معنی که کل سیستم‌عامل از روی یک دیسک CD اجرا شود و شما آنرا با خودتان جابجا کنید و میزکار و تنظیماتتان را همراه خودتان منتقل کنید. علاوه بر این، این قابلیت برای رفع اشکال و نمایش آن نیز بسیار مفید است.
گنو/لینوکس : تنوع در انتخاب
بدلیل آزاد بودن سیستم‌عامل گنو/لینوکس، هر گروه یا موسسه تجاری، یک نسخه خاص از آن که به توزیع یا پخش (Distribution) معروف هستند، منتشر ساخته است. این توزیع‌های مختلف همگی گنو/لینوکس هستند، ولی هریک معمولا برای یک یا چند امر خاص مانند سرویس‌دهنده، دیوار آتش، میزکار و... طراحی شده‌اند و هریک قابلیت‌ها و بهینه سازی‌ها خاص خودشان را به کاربران ارائه می‌کنند. کاربران در این میان آزادی انتخاب زیادی داشته و می‌توانند چیزی که کاملا نیازشان را برطرف می‌کند، انتخاب کنند. چیزی که در ویندوز نمی‌توان مفهومی برای آن پیدا کرد.
گنو/لینوکس : سیستم‌عاملی حرفهای
گنو/لینوکس یک سیستم‌عامل حرفهای است. یعنی ممکن است یک کاربر کاملا غیر فنی برای مدیریت آن و انجام برخی از تنظیمات سخت‌افزاری دچار مشکل شود و نتواند به راحتی این کار را انجام دهد. البته برخی از توزیع‌های گنو/لینوکس این امور را بسیار راحت (و حتی راحت‌تر از ویندوز) کرده‌اند، ولی با این حال به طور کلی، گنو/لینوکس یک سیستم‌عامل حرفهای است که در عین سادگی، از پیچیدگی‌های فنی زیادی برخوردار است. البته تمام کاربران لازم نیست این امور را بدانند. مثلا یک کارمند دفتری که اموری مانند تایپ و حسابداری را با کامپیوترش انجام می‌دهد، ممکن است از نظر فنی تفاوتی را احساس نکند، ولی گنو/لینوکس خوراکی ۴ ساله برای کاربران خوره فراهم می‌سازد! برخلاف ویندوز، نکات بی‌پایانی برای یادگیری در گنو/لینوکس وجود دارد. این سیستم‌عامل ۴ سال به راحتی شما را مشغول خواهد کرد و می‌توانید مطمئن باشید پس از آن بازهم مطالب جدیدی برای یادگیری وجود خواهند داشت! پس خوره‌های کامپیوتری از آن لذت وافری خواهند برد و هرگز آنرا رها نخواهند کرد.
برخلاف ویندوز، در گنو/لینوکس راحت‌تر هستید تا بسیاری از کارهای پیکربندی و سیستمی را از خط فرمان بسیار قدرتمند و عالی آن انجام دهید. با اینکه برای بسیاری از امور مانند ویندوز ابزارهای گرافیکی طراحی شده است، یک کاربر حرفهای واقعا از خط فرمان گنو/لینوکس لذت خواهد برد. خط فرمان ویندوز را اصلا می‌توان خط فرمان نامید؟
گنو/لینوکس : بهشت برنامه نویسان!
گنو/لینوکس را بهشت برنامه نویسان نامیده‌اند. برخلاف ویندوز که اکثر ابزارهای برنامه نویسی روی آنرا باید جداگانه نصب و حتی خریداری نمایید، گنو/لینوکس به همراه تمامی ابزارهای برنامه نویسی مورد نیازتان و با هر زبانی که فکر کنید ارائه می‌شود. کافی است آنرا نصب کنید و کار برنامه نویسی‌تان را با ابزارهای دلخواهتان شروع کنید.
گنو/لینوکس : یک جعبه ابزار کامل
گنو/لینوکس برای کاربران حرفهای، یک جعبه ابزار کامل به شما می‌رود که در آن تمامی ابزارهای مورد نیاز مانند برنامه‌های اینترنتی، ابزارهای امنیتی مانند ابزارهای آزمایش شبکه، ابزارهای برنامه نویسی، هزاران صفحه کتاب و راهنما در آن پیدا خواهید کرد. ابزارهایی که در اختیارتان قرار دارد چنان متنوع هستند که می‌توانید ۹۰ درصد اطمینان داشته باشید که پس از نصب آن به چیز دیگری نیاز نخواهید داشت.
گنو/لینوکس : یکی از زیباترین دستاوردهای بشری
گنو/لینوکس در سایه همکاری و تبادلات علمی هزاران نفر در سرتاسر جهان ایجاد شده و توسعه یافته است. این همکاری چنان گسترده و زیبا بوده و هست، که به سیستم‌عامل گنو/لینوکس لقب «یکی از زیباترین دستاوردهای همکاری جمعی بشر» داده شده است. فرهنگ حاکم در جامعه گنو/لینوکس و بازمتن، فرهنگ کمک، اشتراک اطلاعات و تلاش برای بهبود هرچه بیشتر محصولات و «انجام هرکاری که از دستت برمی‌آید» است. هرکس که می‌خواهد با این سیستم‌عامل کار کند، باید تمامی دیدگاه‌ها و عقاید قبلی خود را درباره نرم‌افزارها و سیستم‌عامل کنار گذاشته و با یک دیدگاه جدید و طرز فکر متحول شده وارد دنیای گنو/لینوکس شود، زیرا با فرهنگ حاکم متفاوتی روبرو خواهد بود. گنو/لینوکس نوید دهنده آزادی است ...
همان طور که می دانید یکی از اصلی ترین عملیات کامپیوتر در هنگام روشن شدن عملیات POST یا Power On Self Test می باشد که تمامی نرم افزارها و قطعات سخت افزاری لازم برای بوت سیستم را تست کرده و آماده به کار می کند و در واقع کامپیوتر شما بعد از فشردن کلید Pwoer توسط شما، در ابتدا تمامی فرمان ها را از بایوس کامپیوتر دریافت می کند از این رو بایوس وظیفه دارد که مشکلات سخت افزاری را به شما گوش زد کند . همه بایوس ها در هنگام درست بوت شدن سیستم یک بوق کوتاه در شروع کارد می زنند که این بوق به معنی درست و کامل کار کردن تمامی نرم افزارها و سخت افزارهای اصلی سیستم است، اما گاهی نیز اتفاق می افتد که یک یا چندی از برنامه ها یا قطعات معیوب شده یا به عللی از انجام وظیفه باز می مانند، این جاست که بایوس با تنها راه ارتباطی مستقیم با کاربر ( بوق ) شما را آگاه می سازد. اما تا وقتی که از مفهوم بوق های بایوس اطلاع نداشته باشید تشخیص این که کدام یک از قطعات وظیفه خود را به خوبی انجام نمی دهد، تقریبا غیر ممکن است ورفع اشکال را با سختی و مشقت بسیار همراه می کند.
1 - کدهای بوقی بایوس AWARD :
بایوس آوارد عمدتا به پیام های خطا برای آگاه کردن کاربران از وجود مسئله اتکا دارد، اما چند کد بوقی مشهور وجود دارد که این تراشه بایوس تولید می کند :
تعداد بوق ها در عملیات Post مفهوم بوق
1 _ نا محدود (تکرار شوند) خطای حافظه سیستم
2 _ یک بوق بلند پس از دو بوق کوتاه خطای کارت گرافیک
3 _ یک بوق باند پس از سه بوق کوتاه خطای گرافیک یا حفظه گرافیک
4 _ بوق های با ارتفاع بالای نا محدود (تکرار شونده) خطای داغ شدن پردازنده
5 _ بوق های با ارتفاع بالا ،با ارتفاع پایین ( تکرار شونده) خطای پرازنده
2 _ کدهای بوقی بایوس AMIBIOS :
بایوس AMIBIOS محصول شرکت American Megatrends یکی از بایوس های متداول است و آخرین نگارش تعدادی کد بوقی دارد که اشکالات زمان بوت شدن را به کاربران می گوید:
تعدا بو ق ها در زمان راه اندازی (پیش از POST) مفهوم بوق ها
1 _ دیسکت را در دیسکران A: قرار دهید
2 _ فایل AMIBOOT.ROM بر روی دیسکت بوت شدنی نیست
3 _ خطای حافظه سیستمی
4 _ عملیات روز آمد سازی بایوس موفقیت آمیز بوده است
5 _ خطای خواندن دیسک
6 _ خرابی فرمان صفحه کلید
7 _ حافظه فلش بایوس تشخیص داده نشده است
8 _ خرابی کنترل کننده دیسکت ران
9 _ خطای مجموع بررسی (checksum) بایوس
10 _ خطای پاک کردن حافظه فلش
11 _ خطای برنامه سازی حافظه فلش
12 _ اندازه فایل AMIBOOT.ROM درست نیست ( یا حضور ویروس)
13 _ نا همسانی تصویر BIOS ( فایل ROM دقیقا همان نسخه درون بایوس نیست)
تعداد بوق ها در زمان POST
1 _ خطای Timer احیای حافظه سیستم
2 _ خطای پریتی حافظه سیستم
3 _ خطای آزمایش خواندن / نوشتن حافظه سیستم
4 _ زمان دار تخته مدار مادر کار نمی کند
5 _ خطای پردازنده
6 _ کامپیوتر نمی تواند به حافظه حالت حفاظت شده برود
7 _ خطای استثنای عمومی (مربوط به پردازنده)
8 _ خطای حافظه نمایش ( مربوط به کارت ویدئویی)
9 _ خطای مجموع بررسی AMIBIOS ROM
10 _ خطای خواندن / نوشتن رجیستر CMOS
11 _ اشکال آزمایش حافظه نهان گاهی (cache)
نکته :
اگر موقع عملیات POST یک ، دو یا سه بوق بشنوید، تعویض کارت های RAM را در نظر بگیرید یا دست کم آن ها را بررسی کنید تا اطمینان یابید که درست نصب شده اند. اگر در عملیات POST هشت بوق بشنوید اطمینان یابید که کارت ویدئویی درست نصب شده است، ممکن است لازم باشد که آن را عوض کنید. اگر موقع عملیات POST تعداد بوق ها با آن چه گفته شد متفاوت بود ( چهار تا هفت یا 9 تا یازده بوق)، ممکن است یک مطئله جدی در تخته مدار مادر یا قطعات دیگر وجود داشته باشد، کامپیوتر را به یک تعمیرگاه تخصصی ببرید .
توسط: مهدى رودکى - روزنانه شرق
«آه خدایا چقدر تنها هستم.» این اولین جمله اى بود که من را به دنیاى وبلاگ ها و وبلاگ نویسى برد. آن زمان تصور درستى از وبلاگ نداشتم و وبلاگ را جایى براى نالیدن مى دانستم. اکنون چه؟ آیا تصور من اشتباه بود؟ اگر تصور من اشتباه بوده است، پس اصولاً وبلاگ چیست؟ با آنکه به عنوان یک دانشجوى مهندسى توقع بیشترى از من مى رفت اما در کل تصور من اشتباه نبود. البته همه آن چیزى هم نبود که امروزه از وبلاگ متصور هستم.
اکنون برداشت من از وبلاگ اینگونه است: مجموعه اى از مطالب (متن، تصویر و...) که در بازه هاى منظم و یا نامنظم زمانى منتشر مى شود و معمولاً آخرین مطلب بالاتر از مطالب قبلى قرار مى گیرد. جین پرون (Jane Perrone)، وبلاگ را of the «log» «Web» تعریف کرده است. جایى که مولف به سایت ها و صفحات پرمحتوا و مفیدى که مى بیند، لینک مى دهد. جان بارگر (Jorn Barger) در سال ۱۹۹۷ واژه وبلاگ را به همین منظور به کار برد و مطرح کرد. پرون به قرار گرفتن آخرین مطلب بالاتر از مطالب قبلى نیز اشاره مى کند.
با این تعاریف وبلاگ ها دیگر محدودیت موضوعى ندارند و مولف (بلاگر) مى تواند از هرچه که دوست دارد، بنویسد و با هر لحن و هر ادبیاتى که خود مى پسندد. یک استاد دانشگاه از تجربه هاى حرفه اى اش مى نویسد، یک روزنامه نگار گزارش هاى خود را منتشر مى کند، یک نوجوان از تیم فوتبال محبوبش مى نویسد و...
وبلاگ ها را سه دسته مى دانند: ثبت وقایع روزانه (Journal Weblog)، مجموعه اى از لینک ها (Link Weblog) و وبلاگ هاى OP-ED. در وبلاگ هاى روزانه، بلاگر از تجربه هاى روزانه، هفتگى و ماهانه خود مى نویسد. در وبلاگ هاى نوع دوم، بلاگر به سایت ها و صفحات دیگر وب که در گشت و گذارهاى وبى خود مى بیند، لینک مى دهد. نوع سوم وبلاگ هایى هستند که بلاگر در قالب مقالات و نوشته هاى منسجم به بیان افکار و عقاید شخصى خود مى پردازد (OPposite to the EDitorial).
اما چرا وبلاگ ها محبوب شدند؟ مهم ترین دلیل محبوبیت وبلاگ ها این است که مولف فارغ از پیچیدگى هاى فنى داشتن یک سایت، به سادگى نوشته هاى خود را منتشر مى کند. هرچند که پیشرفت هاى بسیارى براى طراحى سایت ها شده اما واقعیت آن است که طراحى سایت هنوز هم براى اغلب مردم پیچیده است. با استفاده از سیستم هاى وبلاگ موجود که سیستم هایى حرفه اى براى مدیریت محتوا هستند، داشتن وبلاگ همانند ارسال و دریافت نامه هاى الکترونیک ساده شده است: مطلبى نوشته مى شود و دکمه اى فشرده. بقیه کارها توسط سیستم مدیریت محتوا انجام مى شود و نیازى به دانستن آن نیز نیست. با نگاهى به گزارش موسسه تحقیقاتى فارستر دلایل محبوب شدن وبلاگ ها نزد کاربران وب به خوبى روشن مى شود. در پاسخ به این سئوال آن موسسه که «دلیل مراجعه مجدد شما به یک سایت چیست؟» کاربران این چهار دلیل عمده را به ترتیب عنوان کردند: محتواى مناسب، قابل استفاده بودن، سرعت مناسب بارگذارى صفحات و به روزرسانى مرتب.
خوانندگان چه مدت در هر وبلاگ مى مانند؟ تصور شما از خوانندگان وبلاگتان چیست؟ آیا آنها تمام نوشته هاى شما را مى خوانند؟ طبق مطالعه اى که Darren Rowse بر روى ۳۵۰ وبلاگ انجام داده است هر خواننده به طور متوسط ۹۶ ثانیه در یک بلاگ مى ماند. نتایج دیگر این مطالعه که در http://www.livingroom.org.au/blog منتشر شده است عبارتند از: ۱- این زمان تقریباً ارتباطى به تعداد بینندگان وبلاگ ندارد و به جز درصد کوچکى از وبلاگ هاى پربیننده در این مطالعه، در بقیه وبلاگ ها زمان متوسط نزدیک همان ۹۶ ثانیه بوده است.۲- در وبلاگ هایى که امکان یادداشت گذاشتن توسط خوانندگان وجود دارد، زمان متوسط از سایر وبلاگ ها بیشتر است.
هر چند که این مطالعه غیررسمى در اواخر سال ۲۰۰۳ انجام شده است اما به نظر مى رسد رفتار خوانندگان وبلاگ ها در حال حاضر نیز چندان تغییر نکرده باشد. در حالى که دارنده وبلاگ تمام سعى خود را در نوشتن مى کند و انتظار دارد خوانندگان مدت زمان بیشترى در وبلاگش بمانند اما همان نوشته ها در مدت زمان کوتاهى تندخوانى مى شود. با روى آوردن وبلاگ ها به کسب درآمد طبیعتاً این رفتار خوانندگان طبق مذاق دارنده وبلاگ ها نیست زیرا هر چه خواننده بیشتر در وبلاگ بماند شانس کلیک خوردن تبلیغ ها بیشتر مى شود. جالب است بدانید وبلاگى که این مطالعه را انجام داده است در روز به طور متوسط ۱۵۰۰ نمایش صفحه و ۹۳۰ بازدید دارد که خوانندگان ۸۲ ثانیه به طور متوسط در آن زمان سپرى مى کنند. اما معناى این آمارها چیست؟ اگر وبلاگى دارید و تاکنون به رفتار خوانندگان خود توجه نمى کردید، بهتر است بدانید به طور متوسط افراد ۲۰۰ کلمه در دقیقه مى خوانند (رکورد ثبت شده ۱۳۴۷ کلمه در دقیقه است). حال اگر ۹۶ ثانیه را در خاطر داشته باشید شما باید در هر نوشته به طور متوسط ۳۲۰ کلمه داشته باشید. بنابراین براى آنکه مطمئن شوید که خوانندگان دقیقاً آنچه را که مى گویید متوجه مى شوند، ساده و کوتاه بنویسید.
اگر ایده هاى بسیارى دارید در هر نوشته تنها یکى را مطرح کنید. فراموش نکنید که شما نوشته هاى دیگرى نیز خواهید داشت. بسیار اتفاق افتاده است که از دوستان پرسیده ام آیا آخرین مطلب من را خوانده اند و آنها در کمال تعجب من گفته اند: بله وبلاگ ات را دیدم. آخرین مطلبت را چون طولانى بود، نخواندم.اگر نوشته هایى طولانى دارید بهتر است ابتدا اصل قضیه را در خلاصه اى بیاورید و خوانندگان را براى مطالعه بیشتر به نوشته طولانى هدایت کنید. همین طور مى توانید آن را در چند نوشته مختلف و به مرور منتشر کنید.